سهراب سپهری، از جمله مهم‌ترین شاعران نوپردازی است که در روزگار ما، دنیای ذهن، اندیشه و شعر خویش را با تفکّری عرفانی آمیزش داده، و موجودیت هنر خود را از هر نظر بدان وابسته نموده است. او با زبانی نمادین و به شیوه‌ای متفاوت و مؤثّر، توانسته است کشف و شهود خود را به مخاطبانش نشان دهد. اصلی‌ترین پشتوانۀ هنر و مایۀ تأثیر کلام سپهری، جذابیت و صمیمیتی ویژه است که در ارتباط با عناصر طبیعت دارد و با پشتوانه آن، اسرار و احوالی را ترسیم نموده که در نتیجۀ آن به‌نوعی عرفان رسیده است. این پژوهش در پی این مهم است که با روش تحلیلی، به بررسی نگاه عرفانی سهراب سپهری به طبیعت بپردازد. نتیجۀ این بررسی نشان می‌دهد در اشعار سهراب سپهری که طبیعت‌محور اصلی آن است، ترسیم شاعرانه‌ای از یک عرفان ساده و همه‌فهم صورت گرفته است که با روش هنری و به طریقی ناخودآگاهانه، نگاه خواننده را بر چشم‌اندازی عرفانی در طبیعت می‌گشاید که ساده‌ترین شکل ارتباط با خداوند را به نمایش می‌گذارد و حضور خدا را در هر لحظه و هر جزء طبیعت برای خوانندۀ خود ملموس می‌سازد.
نخعی, حسنیه, & شعبانزاده, مریم. (1398). بررسی نگاه عرفانی به طبیعت در شعر سهراب سپهری. مطالعات ادیان و عرفان تطبیقی, 3(2), 1-24. doi: 10.22111/jrm.2020.5956
MLA
حسنیه نخعی; مریم شعبانزاده. "بررسی نگاه عرفانی به طبیعت در شعر سهراب سپهری". مطالعات ادیان و عرفان تطبیقی, 3, 2, 1398, 1-24. doi: 10.22111/jrm.2020.5956
HARVARD
نخعی, حسنیه, شعبانزاده, مریم. (1398). 'بررسی نگاه عرفانی به طبیعت در شعر سهراب سپهری', مطالعات ادیان و عرفان تطبیقی, 3(2), pp. 1-24. doi: 10.22111/jrm.2020.5956
VANCOUVER
نخعی, حسنیه, شعبانزاده, مریم. بررسی نگاه عرفانی به طبیعت در شعر سهراب سپهری. مطالعات ادیان و عرفان تطبیقی, 1398; 3(2): 1-24. doi: 10.22111/jrm.2020.5956
)